Φωκιανός, Καμινάρης – Σάββας

(1785 – 1821). Οπλαρχηγός. Ήταν γνωστός και με την επωνυμία Μπίμπασης. Πολέμησε στα σώματα των Μπαχαντούρων της Μολδαβίας. Εξαιτίας των στρατιωτικών του ικανοτήτων, έγινε δελήμπασης του ηγεμόνα Καλλίμαχου. Συγκέντρωνε τη συμπάθεια των Τούρκων, οι οποίοι τον χρησιμοποίησαν στους πολέμους τους εναντίον των Δερεμπέηδων και κυρίως εναντίον του πασά του Βιδινιού Πασβάνογλου. Ο μέγας βεζίρης Κιορ Γιουσούφ τον διόρισε διοικητή σώματος γενιτσάρων. Τις παραμονές της Επανάστασης, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και από την περίοδο αυτή έδειξε θερμό πατριωτικό ζήλο. Όταν ξέσπασε όμως το κίνημα στις παραδουνάβιες ηγεμονίες ο Φ. διαφώνησε με τον Υψηλάντη και, αφού πείστηκε πως καμιά ρωσική βοήθεια δεν επρόκειτο να σταλεί στους επαναστάτες, προσχώρησε στις δυνάμεις του Κεχαγιά μπέη Καρά - Αχμέτ και πολέμησε εναντίον των Ελλήνων. Μετά τη συντριβή του ελληνικού επαναστατικού κινήματος στις παραδουνάβιες χώρες, κλήθηκε στο Βουκουρέστι, όπου του αφαιρέθηκαν όλα τα στρατιωτικά αξιώματα και τα προνόμια. Τον ίδιο χρόνο, και ενώ πήγαινε στον Κεχαγιά - μπέη για να εισπράξει την αμοιβή της προδοσίας του, δολοφονήθηκε από τους Τούρκους. Το κεφάλι του μάλιστα εκτέθηκε σε κοινή θέα στην Κωνσταντινούπολη.